Sweet Like Honey

Paring: VHope

Gatunek: fluff

Od autorki: Kkul znaczy miód, dodałam "ie", żeby to jakoś uroczo brzmiało.(Tak jak Jimin - Jiminie, łapiecie?). Są tu fanki szczęki Hoseoka? Bo ja ostatnio umieram T^T

Btw czytacie smuty? Zastanawiam się, czy nie rozwinąć swoich prac. (???)

 Taehyung siedział w poczekalni, trzymając Kkulie na kolanach, zastanawiając się, dlaczego wszystko tak długo trwa. 

 Bardzo się martwił, więc trochę mu się spieszyło.

Wszystko zaczęło się rano. Po przebudzeniu, wszedł do kuchni i gdy zastał miskę z wciąż niezjedzoną karmą, tak jak ją zostawił 2 dni wcześniej, wiedział, że coś jest nie tak. Kkulie nigdy nie zostawiała pełnej miski, jedzenie znikało zaraz, gdy tylko się w niej pojawiło. Więc nie czekając dłużej zarejestrował psa do weterynarza i właśnie czekał na swoją kolej.

- Kim Taehyung.

 Nie był w tej klinice pierwszy raz, jednak weterynarza, który go zawołał, widział po raz pierwszy. Ale już wiedział, że nie zapomni go szybko.

 Był wysoki, może parę centymetrów wyższy od niego, miał czarne włosy, piękny, promienny uśmiech, którym obdarzył Taehyung, gdy ten tylko wszedł do gabinetu i duże czarne oczy, przez które przypominał mu szczeniaka. A Taehyung kochał psy.

 Kim skarcił się w myślach, za zbyt długie przyglądanie się lekarzowi. Jego pies jest chory, a to jest dużo ważniejsze.

Nawet jeśli weterynarz jest słodki...i ma ładnie zarysowaną linię szczęki.

Położył Kkulie delikatnie na stole i patrzył z rozpaczą, jak suczka zwija się w kłębek.

- Jak masz na imię, słodziaku? - usłyszał głos lekarzy, który stanął obok. 

Odwrócił się do niego, krzywiąc się.

- Taehyung, ale to chyba nie najlepsza pora na... - powiedział zanim przerwał i zrozumiał, że weterynarz mówi do psa. Zaczerwienił się ze wstydu, odpowiadając - Ma na imię Kkulie, niedawno skończyła rok.

- Oh...Jest jeszcze szczeniakiem - weterynarz pochylił się nad psem, głaskając delikatnie i przejeżdżając nosem po jego głowie.

 Taehyung nie mógł oprzeć się wrażeniu, że to trochę dziwne, ale może to nowa technika obchodzenia się z pacjentem. Wzruszył tylko ramionami.

Weterynarz w końcu się wyprostował, nadal głaskając szczeniaka po futerku.

- Jestem doktor Jung, ale możesz mówić Hoseok.

 Hoseok obdarzył Kima kolejnym uśmiechem ukazując wszystkie idealnie proste i białe zęby. W jego oczach migały wesołe iskierki, przez co Kimowi znowu przypominał szczeniaka, który czeka, aż ktoś się z nim pobawi.

- Um...w porządku. - powiedział niepewnie i obserwował jak Kkulie liże rękę weterynarza.

Pierwszy raz widział by tak szybko kogoś polubiła.

- Więc w czym problem?

 Taehyung zdziwił się nagłym rzeczowym tonem Hoseoka, jak z przyjaznego, uroczego nieznajomego mógł przejść w tryb profesjonalnego weterynarza tak szybko? 

- Nie je od kilku dni - wyjaśnił - i zazwyczaj jest bardzo żywa, a ostatnio tylko leży, wstając gdy to jest konieczne.

- Skoro sam zauważyłeś zmianę zachowania, coś musi być na rzeczy. Zmieniłeś jej może ostatnio karmę? Lub dałeś coś nietypowego do jedzenia?

 Taehyung zmrużył oczy. Jak ten mężczyzna śmie sugerować, że podałby swojemu ukochanemu psu, coś dziwnego do jedzenia. Kupuje najlepszą karmę dla psów na jaką może sobie pozwolić.

 Hoseok zdał sobie sprawę, że palnął coś, co nie spodobało się właścicielowi psa. Odchrząknął i przejechał dłonią po brzuchu Kkulie.

- Być może to tylko alergia lub lekkie zapalenie. Zrobimy prześwietlenie, aby upewnić się czy nie połknęła czegoś przez przypadek.

 Hoseok wezwał pielęgniarkę i zabrał suczkę na badania.

 Taehyung usiadł na krześle znajdującym się w rogi pomieszczenia . Bawił się nerwowo palcami i co chwilę poprawiał grzywkę. Słowa weterynarza sprawiły, że coś ścisnęło go w żołądku. Tak bardzo bał się, że coś może stać się Kkulie. Odkąd dostał suczkę, byli nierozłączni. Nie wyobrażał sobie, że mógłby stracić przyjaciółkę, którą się dla niego stała.

- To nic poważnego. Łagodne przeziębienie. - powiedział Hoseok wchodząc do gabinetu ze szczeniakiem na rękach - Przepiszę antybiotyki, które powinny pomóc w ciągu kilku dni. Do tego czasu upewnij się, że będzie piła dużo wody i jadła łagodne pokarmy.

 Taehyung uśmiechnął się szeroko, słysząc słowa weterynarza. Odebrał z jego rąk psa, przytulając delikatnie do siebie. 

- Przy okazji - odezwał się Jung, wybierając z szafki odpowiednie lekarstwa - Myślę, że to naprawdę słodkie, że nazwałeś ją "miód".

 Taehyung zaczerwienił się.

- Ja...nazwałem ją tak, bo... -wyjąkał - bo jak była młodsza, to była trochę jaśniejsza i no...przypominała mi miód i to miało jakiś sens.

 Hoseok zaśmiał się głośno, ale w tak bardzo przyjemny sposób, że Kim przez chwilę zastanawiał się, czy w szkole weterynaryjnej uczą jak być uroczym i oczarowywać ludzi uśmiechem, bo jeśli tak, to Jung na sto procent zdał tą klasę.

- Nie martw się Taehyung. Myślę, że to dobre imię dla niej. Urocze, tak jak jak jej właściciel.

 Rumieniec na jego twarzy pogłębił się jeszcze bardziej, a jego oczy otworzyły szeroko. Czy takie jawne podrywanie było w ogóle dozwolone? Taehyung nie był pewien.

 Hoseok sięgnął po długopis i naskrobał coś na kawałku papieru podając Kimowi.

- Tu jest recepta na pigułki przeciw zapalne. Rozgnieć je i umieść w dowolnym jedzeniu lub dodaj do wody raz dziennie przez następne 5 dni. Jeśli nadal nie będzie jeść, wróć do kliniki. W porządku?

Taehyung pokiwał głową w milczeniu. Cieszył się, że Kkulie szybko się polepszy, ale nie mógł nic poradzić na to, że zrobiło mu się smutno, że czas z Jungiem powoli się kończy.

- Dziękuję Hoseok - wymamrotał i skierował się do drzwi. 

 Miał już je otworzyć, jednak ręka, która nagle pojawiła się na jego ramieniu, go powstrzymała. Odwrócił się i zobaczył uśmiechniętego Junga trzymającego kolejny mały kawałek papieru. 

- Nie jestem upoważniony do przepisywania recept ludziom - powiedział, a w jego oczach zamigotały psotne iskierki - ale to tylko mój numer, więc powinno być w porządku.

 Podczas drogi do domu, Taehyung co chwilę całował Kkulie i to na pewno nie dlatego, że pomogła mu zdobyć randkę z seksownym weterynarzem. 

Sorki, musiałam XD

A tu takie bardziej do tematu one shota: